ακροφωνικός

Γλωσσ.

αυτός που αναφέρεται στο ακροφωνικό σύστημα. Ο όρος ακροφωνικός χρησιμοποιείται αντί τού ορθότερου ακροφωνητικός (και ακροφωνητικό σύστημα), που εισηγήθηκε αργότερα ο Αντ. Σιγάλας (Ιστορία τής ελληνικής γραφής, σ. 339 κ.ά., Θεσσαλονίκη 1974², εκδ. Κέντρου Βυζαντινών Ερευνών). Ειδικότερα, το λεγόμενο ακροφωνητικό σύστημα επινοήθηκε για την ονομασία των γραμμάτων (και τών αριθμών) σε σχέση με τη φωνητική τους αξία (προφορά). Δύο είναι οι κύριες εφαρμογές τού ακροφωνητικού συστήματος: 1) Η αφαιρετική και περιοριστική χρήση ολόκληρου τού ιδεογράμματος ή τού ιερογλυφικού συμβόλου ενός αντικειμένου, για να δηλωθεί μόνο το αρχικό γράμμα τού ονόματος τού ίδιου αντικειμένου 2) Η χρήση του για την ονομασία τών γραμμάτων τού αλφαβήτου.